در حدود سال 1930 در ساحل شرقی، اولین سوپرمارکت واقعی شروع به کار کرد.
مایکل کالن، مدیر سابق کروگر و A&P، کینگ کالن را در محله کوئینز نیویورک افتتاح کرد.
در آن زمان همه کسانی که قصد تاسیس سوپر مارکت را داشتند می پرسیدند درآمد سوپرمارکت چقدره تا ببینند که تاسیس سوپرمارکت برای آنها تاثیری دارد یا خیر.
کولن با همان روندی که در بازارهای درایو در لس آنجلس وجود داشت، اما حساس به نوسانات شدید فصلی در آب و هوا در ساحل شرقی بود، سرانجام کالن پنج ویژگی اسمیتسونیان یک سوپرمارکت را زیر یک سقف گرد هم آورد.
بخش های جداگانه، سلف سرویس، قیمت گذاری با تخفیف، بازاریابی زنجیره ای و معاملات حجمی استقبال بسیار مثبت بود و رقبا این مدل را در سراسر کشور پذیرفتند.
زمانی نه چندان دور بود که خطوط صندوق‌های فروشگاه‌های مواد غذایی گیر کرده بود، زیرا صندوق‌دارها و مشتریان به طرز عجیبی چک‌های دست‌نویس، کتاب‌های موجودی و گواهی‌نامه رانندگی را بین آنها جابجا می‌کردند.
حدود 50 درصد از کل خریدها در نیمه دوم قرن بیستم توسط چک شخصی انجام شده است.
پذیرش آنها مستلزم دریافت انواع اطلاعات شخصی است که روی چک چاپ نشده است، مانند شماره تلفن خانه.
در سال 1958، اولین کارت‌های اعتباری امریکن اکسپرس عرضه شد که به دارندگان این امکان را می‌داد تا وجوهی را به حسابی که از طریق کارت پلاستیکی‌شان قابل دسترسی است اضافه کنند.
اولین کارت نقدی در همان سال توسط بانک آمریکا برای صاحبان حساب در کالیفرنیا صادر شد.
این بانک در سال 1966 آن را در سطح ملی گسترش داد و بعداً به ویزا تغییر نام داد.
در همان سال، گروهی از رقبای بانکی با هم متحد شدند تا مستر کارت مشترک خود را ظرف چند هفته منتشر کنند.
کارت‌های بدهی و در نهایت اعتبار، زمان پرداخت را به‌طور چشمگیری کاهش می‌دهند، که گاهی اوقات به چند ثانیه کاهش می‌یابد.
